Osocze bogatopłytkowe (PRP) jest obecnie szeroko stosowane w różnych dziedzinach medycyny.W ostatnich latach zastosowanie PRP w ortopedii przyciąga coraz większą uwagę, a jego zastosowanie w różnych dziedzinach, takich jak regeneracja tkanek, gojenie ran, gojenie blizn, chirurgia plastyczna i uroda staje się coraz szersze.W dzisiejszym numerze przeanalizujemy biologię PRP, jego mechanizm działania i klasyfikację PRP, aby lepiej zrozumieć, co można, a czego nie należy robić z PRP.
Historia PRP
PRP jest również znane jako osocze bogatopłytkowe (PRP), czynnik wzrostu bogatopłytkowy (GFS) i macierz fibrynowa bogata w płytki krwi (PRF).Koncepcja i opis PRP rozpoczęły się w dziedzinie hematologii.Hematolodzy ukuli termin PRP w latach 70. XX wieku, głównie w celu leczenia pacjentów z małopłytkowością poprzez ekstrakcję płytek krwi i dodanie transfuzji.
Dziesięć lat później PRP zaczęto stosować w chirurgii szczękowo-twarzowej jako PRF.Fibryna ma właściwości adhezyjne i homeostatyczne, a PRP ma właściwości przeciwzapalne, które stymulują proliferację komórek.Następnie PRP zaczęto powszechnie stosować w leczeniu urazów sportowych narządu ruchu i osiągnięto dobre efekty terapeutyczne.Ponieważ celem leczenia są głównie zawodowi sportowcy, wzbudził on duże zainteresowanie mediów i był szeroko stosowany w medycynie sportowej.Następnie stopniowo upowszechniano PRP w ortopedii, chirurgii, chirurgii dziecięcej, ginekologii, urologii, chirurgii plastycznej i kosmetycznej oraz okulistyce.
Biologia płytek krwi
Do krwinek obwodowych zalicza się krwinki czerwone, krwinki białe i płytki krwi, wszystkie pochodzące ze wspólnej pluripotencjalnej komórki macierzystej, która może różnicować się w różne linie komórkowe.Te linie komórkowe zawierają komórki prekursorowe, które mogą się dzielić i dojrzewać.Płytki krwi pochodzą ze szpiku kostnego i są jądrzastymi komórkami w kształcie krążka o różnej wielkości, o średniej średnicy około 2 μm i są najmniej gęstymi komórkami krwi.Liczba płytek krwi w normalnym zakresie krwi krążącej wynosi od 150 000 do 400 000 na mikrolitr.Płytki krwi zawierają kilka kluczowych granulek wydzielniczych, z których istnieją trzy główne: granulki gęste, o-granulki i lizosomy.Każda płytka zawiera około 50-80 cząstek.
Definicja PRP
Podsumowując, PRP jest produktem biologicznym, będącym skoncentrowanym osoczem o znacznie wyższym stężeniu płytek krwi niż we krwi obwodowej.PRP zawiera nie tylko wysoki poziom płytek krwi, ale także wszystkie czynniki krzepnięcia, w tym szereg czynników wzrostu, chemokiny, cytokiny i białka osocza.
PRP ekstrahuje się z krwi obwodowej pobranej różnymi metodami laboratoryjnymi.Po przygotowaniu, zgodnie z różnymi gradientami gęstości, czerwone krwinki, PRP i PPP w składnikach krwi są rozdzielane w kolejności.W PRP, oprócz wysokiego stężenia płytek krwi, należy wziąć pod uwagę również to, czy zawiera leukocyty i czy jest aktywowany.Na podstawie tych aspektów określa się różne typy PRP odpowiednie dla różnych stanów patologicznych.
Obecnie dostępnych jest kilka komercyjnych urządzeń, które mogą uprościć przygotowanie PRP.Te urządzenia PRP zazwyczaj wytwarzają 2–5 razy wyższe stężenia płytek PRP.Chociaż mogłoby się wydawać, że im wyższe stężenie płytek krwi i im większa ilość czynnika wzrostu, tym lepszy powinien być efekt terapeutyczny, nie zostało to jednak ustalone i ogólnie za właściwe uważa się 3-5-krotność stężenia.
Urządzenia komercyjne mają tę zaletę, że są ustandaryzowane i prostsze, ale mają ograniczenia związane z odpowiednimi urządzeniami.Niektóre nie potrafią dobrze usunąć określonych zanieczyszczeń, a niektóre preparaty PRP nie mają wysokiego stężenia.W zasadzie cały sprzęt komercyjny nie da się przygotować indywidualnie i dokładnie.Jest to największy problem w przypadku standaryzowanego sprzętu.Obecnie jedynie precyzyjna, zindywidualizowana technologia przygotowania laboratorium może zaspokoić wszystkie potrzeby pacjenta, co stawia wysokie wymagania technologii laboratoryjnej.
Klasyfikacja PRP
W 2006 roku Everts i wsp. zaproponowali koncepcję PRP bogatego w leukocyty.Dlatego też PRP można z grubsza podzielić na dwa typy w zależności od liczby zawartych leukocytów: PRP ze słabymi leukocytami i PRP z bogatymi leukocytami.
1) Osocze bogatopłytkowe zawierające duże stężenie leukocytów, określane jako L-PRP (Osocze bogatopłytkowe leukocytów, zawierające niewielką ilość czerwonych krwinek), stosowane jest głównie w leczeniu ran opornych na leczenie, stopy cukrzycowej, niegojącej się dny moczanowej rany, naprawa kości, brak zrostu, zapalenie szpiku kostnego i inne leczenie kliniczne.
2) Osocze bogatopłytkowe bez lub z niskim stężeniem leukocytów określane jest jako P-PRP (Pure Platelet-Rich Plasma, bez czerwonych krwinek), stosowane głównie przy urazach sportowych i chorobach zwyrodnieniowych, w tym urazach łąkotki, urazach więzadeł i ścięgien , łokieć tenisisty, kolano, zapalenie stawów, zwyrodnienie chrząstki, przepuklina dysku lędźwiowego i inne choroby.
3) Po aktywacji ciekłego PRP przez trombinę lub wapń, może powstać żelowaty PRP lub PRF.(Po raz pierwszy przygotowane przez Dohana i wsp. we Francji)
W 2009 roku Dohan Ehrenfest i in.zaproponowano 4 klasyfikacje oparte na obecności lub braku składników komórkowych (takich jak leukocyty) i strukturze fibryny:
1) Czysty PRP lub PRP ubogi w leukocyty: Przygotowany PRP nie zawiera leukocytów, a zawartość fibryny po aktywacji jest niska.
2) Białe krwinki i PRP: zawierają białe krwinki, a zawartość fibryny po aktywacji jest niska.
3) Czysty PRF lub PRF ubogi w leukocyty: preparat nie zawiera leukocytów i zawiera fibrynę o dużej gęstości.Produkty te mają postać aktywowanych żeli i nie można ich stosować do wstrzykiwań.
4) Fibryna bogata w leukocyty i PRF: zawierająca leukocyty i fibrynę o dużej gęstości.
W 2016 r. Magalon i in.zaproponował klasyfikację DEPA (dawka, skuteczność, czystość, aktywacja), skupiając się na liczbie płytek PRP, czystości produktu i aktywacji płytek krwi.
1. Dawka do wstrzyknięcia płytek krwi: obliczyć, mnożąc stężenie płytek krwi przez objętość płytek krwi.W zależności od wstrzykniętej dawki (w miliardach lub milionach płytek krwi) można ją podzielić na (a) bardzo dużą dawkę: >5 miliardów;(b) duża dawka: od 3 miliardów do 5 miliardów;c) dawka średnia: od 1 miliarda do 3 miliardów;d) niska dawka: mniej niż 1 miliard.
2. Wydajność preparatu: procent płytek krwi pobranych z krwi.(a) Wysoka wydajność urządzenia: stopień odzysku płytek krwi > 90%;(b) średnia wydajność urządzenia: stopień odzysku płytek krwi pomiędzy 70–90%;c) niska wydajność urządzenia: stopień odzysku między 30–70%;d) Wydajność sprzętu jest wyjątkowo niska: stopień odzysku jest mniejszy niż 30%.
3. Czystość PRP: Jest ona związana ze względnym składem płytek krwi, białych i czerwonych krwinek w PRP.Opisujemy to jako (a) bardzo czysty PRP: >90% płytek krwi w stosunku do erytrocytów i leukocytów w PRP;(b) czysty PRP: 70–90% płytek krwi;(c) heterogenny PRP: % płytek krwi Pomiędzy 30-70%;(d) PRP z krwi pełnej: procent płytek krwi w PRP jest mniejszy niż 30%.
4. Proces aktywacji: czy aktywować płytki krwi egzogennymi czynnikami krzepnięcia, takimi jak autologiczna trombina lub chlorek wapnia.
(Treść tego artykułu jest powielana.)
Czas publikacji: 16 maja 2022 r